Από το Σεπτέμβριο που μας πέρασε ξεκίνησα και πάλι μαθήματα μπαλέτου. Όπως και να το κάνεις αν έχεις απωθημένα πρέπει να τα βγάζεις για να μην μείνουν απωθημένα. Έτσι και εγώ πάντα αγαπούσα τον χορό, ιδιαίτερα το μπαλέτο οπότε φόρεσα τα ροζ παπουτσάκια μου, έδενα τα μαλλιά μου σφιχτά έναν μικρο μπαλαρινίστικο κότσο και 2 φορές την εβδομάδα πήγαινα στην ΧΑΝΘ.
Εκεί γνώρισα μερικές από τις καλύτερες κοπέλες που έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου. Σε ελάχιστο χρόνο δεθήκαμε πάρα πολύ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την παραμονή της πρωτοχρονιάς που τα πίναμε από νωρίς με μια από τις μπαλαρίνες μου, όπως μου αρέσει να τις λέω, και κατέληξα μεθυσμένη να κοιμάμαι στην αλλαγή του χρόνου.
Πριν λίγο καιρό ξεκίνησα το ταξίδι μου στην Αγγλία για το διδακτορικό που κυνηγούσα εδώ και καιρό. Μονο που ήρθε λίγο απότομα, λίγο εκτός προγράμματος. Όταν έμαθα οτι πρέπει να μετακομίσω καπου τον Φλαβάρη ήταν αρχές Δεκέμβρη. Και όσο και να χαρηκα που πέτυχα τον στόχο μου δεν μπορώ να πω ότι δεν στεναχωρήθηκα που θα έπρεπε να πω αντίο στην οικογένεια μου τους φίλους μου και τις μπαλαρίνες μου.
Δεν έχανα μάθημα. Αποφάσισα ότι μέχρι να φύγω θα το χαρώ όσο μπορώ, και όσο τις γνώριζα παραπάνω τόσο τις αγαπούσα όλες πιο πολύ. Τον Γενάρη, στα γενέθλια μου μου κάναν όλες μαζί δώρο ένα βιβλίο για το μπαλέτο και μου το γέμισαν αφιερώσεις και υποσχέσεις ότι θα έρθουν να με δουν. Και λίγεw μέρες πριν φύγω, μια από αυτές οργάνωσε τσαι πάρτι στο σπίτι της για να με χαιρετήσουν με τον αγγλικό τρόπο.
Αποφάσισα λοιπόν να πλέξω κάτι για την οικοδέσποινα για να την ευχαριστήσω για το πάρτι που έκανε για μένα, αλλά και να έχει κάτι δικό μου και να με θυμάται. Είχα ένα υπέροχο κόκκινο νήμα που μου είχε κάνει δώρο η Angelica από το Shades of Light. Ψάχνοντας λοιπόν βρήκα ένα όμορφο σχέδιο απλής σχετικά δαντέλας και έπλεκα με μανία. Εδώ να πω ότι γενικά το πλέξιμο δαντέλας δεν είναι το φόρτε μου. Πολλές φορές διαπίστωσα ότι έκανα λάθος και έπρεπε να ξηλώσω κάμποσο και να το ξαναπιάσω από πιο κάτω. Ακόμα και στο πιο απλό σχέδιο κάπου χάνω το μέτρημα, τη σειρά μου και γενικώς τη μπάλα. Αλλά αυτό ήμου αποφασισμένη να το τελειώσω!
Έτσι λίγες μέρες πριν το πάρτι ήταν έτοιμο! Πραγματικά το θαύμαζα! Αφού το έπλυνα πολύ ελαφρά στο χέρι, το τέντωσα προσεκτικά και το σιδέρωσα και έγινε υπέροχο!
Νημα: Shandes of light Delhi
Σχέδιο: Branching out
Το πάρτι ήταν αξέχαστο! Και φυσικά δεν έλειπαν τα αγαπημένα μου cupcake τα οποία ετοιμαστηκαν μετά απο δική μου παραγγελία!
Πρόσφατα έμαθα ότι η παράσταση τους είναι 28 Μαΐου και ήδη σχεδιάζω να πάρω τότε τις διακοπές μου να να πάω στην Ελλάδα και να τις καμαρώσω.
Aυτό το post είναι αφιερωμένο σε εκείνες, που αν και όλες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους σχηματίζουν μια τόσο ομοιόμορφη ομάδα με πρώτο κοινό στοιχείο την αγάπη μας για το μπαλέτο αλλά και πολλά ακόμα που τα ανακαλύψαμε στην πορεία!